Er was een tijd waarin een goede developer te herkennen was aan hoeveel code hij schreef. Aan de snelheid waarmee features werden opgeleverd en aan de complexiteit van oplossingen. Die tijd voelt nog niet zo lang geleden, maar is inmiddels fundamenteel veranderd.
Vandaag de dag kan iedereen binnen seconden werkende code genereren. Eén prompt, een druk op enter, en tientallen regels verschijnen op je scherm. Het voelt indrukwekkend. Efficiënt. Soms zelfs confronterend. Want als een model dit kan, wat blijft er dan over voor de developer?
Wanneer snelheid geen antwoord meer is
AI is uitzonderlijk goed in het herkennen van patronen. Dat maakt het ideaal voor codegeneratie. Maar precies daar schuilt ook de beperking. AI weet wat waarschijnlijk volgt, niet wat nodig is.
Aldus developer in hart en nier Gerke:
“AI schrijft vaak code die klopt, maar zelden code die begrijpt waar hij in terechtkomt.”
In kleine, geïsoleerde scripts is dat zelden een probleem. In systemen die al jaren in productie draaien, duizenden gebruikers bedienen en afhankelijk zijn van onderlinge samenhang, wordt het een risico. Want software is geen verzameling losse functies, maar een levend geheel.
Het moment waarop het vak kantelt
Veel developers herkennen een kantelpunt. In het begin wordt AI voorzichtig ingezet. Voor syntaxis. Voor inspiratie. Voor een snelle check. Maar naarmate de modellen beter worden, groeit de verleiding om meer uit handen te geven.
Dat is het moment waarop de rol verandert.
“AI voelde eerst alsof ik controle uit handen gaf,” zei een developer. “Nu zie ik het als een co-pilot. Ik laat het uitwerken, maar ik hou het overzicht.”
Aldus Gerke
Die zin vat de verschuiving samen. Niet minder betrokkenheid, maar meer regie.
Van schrijven naar begrijpen
Waar het vak vroeger draaide om produceren, draait het nu om beoordelen. Niet of code werkt, maar of ze past. In de architectuur. In de businesscontext. In de lange termijn.
AI kent geen geschiedenis. Geen technische schuld. Geen politiek binnen een organisatie. Geen gebruikers die net anders werken dan bedacht. De developer wel. En juist dat maakt het verschil.
Een ander perspectief komt van een Maxim die bewust grenzen stelt aan AI:
“Je vraagt iets kleins en krijgt soms honderden regels terug. Dan ben je langer bezig met opruimen dan met bouwen.”
Snelheid zonder richting is ruis.
De spanning bij nieuwe developers
Voor nieuwe developers is de situatie nog ingewikkelder. Werkende code is altijd binnen handbereik. Dat voelt als een voordeel, maar het vergroot ook de afstand tot het fundament van het vak.
Wat gebeurt er als je code gebruikt die je zelf niet zou kunnen schrijven? Hoe zie je of iets veilig, logisch of onderhoudbaar is?
“Liever een 8 op eigen kracht dan een 10 met AI.”
Aldus Maxim
Die uitspraak klinkt misschien conservatief, maar raakt de kern. Begrip bouw je niet door te kopiëren, maar door te worstelen. Door fouten te maken. Door langzaam te snappen waarom iets werkt.
De developer als ontwerper en bewaker
De toekomst vraagt om developers die minder typen, maar beter nadenken. Die AI gebruiken als versneller, maar nooit als vervanging van verantwoordelijkheid. Die systemen ontwerpen in plaats van alleen functies bouwen.
Het vak verschuift richting:
ontwerp en samenhang
kwaliteitsbewaking
risicodenken
vertalen van business naar techniek
Dat is geen verschraling van het vak. Het is een verdieping.
AI verandert het werk van developers sneller dan ooit. Maar wie begrijpt waar de technologie stopt, blijft onmisbaar. In ons AI-rapport: AI in 2026, lees je wat AI betekent voor developers, agencies en bedrijven. Praktisch, realistisch en met oog voor de menselijke maat.
